VİDEO İÇİN TIKLAYINIZ

https://www.youtube.com/watch?v=fsw9To-AnSw&feature=youtu.be

Cumartesi Anneleri, İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi Gözaltında Kayıplara Karşı Komisyon tarafından yapılan açıklamada şöyle denildi:

40 yıl önce bugün, Türk Silahlı Kuvvetleri emir-komuta zinciri içinde askeri bir darbe gerçekleştirdi. Genel Kurmay Başkanı Kenan Evren başkanlığındaki Milli Güvenlik Konseyi yönetimi ele geçirdi. Hükümet görevden alındı.Meclis lağvedildi. Kitle örgütleri ile sendikalar kapatıldı. Partiler yasaklandı. Ülkede sıkıyönetim ilan edildi. 

12 Eylül Darbesi ve akabinde kurulan askeri rejim, demokratik standartlar açısından sorunlu olan Türkiye’nin anayasal ve yasal sistemini otoriter bir yerden inşa ve tahkim etti. Temel hak ve özgürlüklerin tanımadığı, korunmadığı, hukuk dışı, demokrasi dışı bir anlayışı egemen kıldı. Acımasız bir baskı rejimi  kurarak binlerce insanın yaşamına mal oldu.

807. haftamızda 12 Eylül Askeri Darbesi döneminde işlenen insanlığa karşı suçlardan biri olan gözaltında kaybetmeleri gündeme getiriyoruz. Toplumsal unutmaya karşı bir  kez daha 12 Eylül’ü ve 12 Eylül işkencehanelerinde kaybedilenleri hatırlatıyoruz.

Kars’ta Cemil Kırbayır ve Mahmut Kaya, Bingöl’de Hüseyin Morsümbül, Ankara’da Nurettin Öztürk, Yalova’da Zeki Altunbaş, İstanbul’da Hayrettin Eren, Nurettin Yedigöl, Süleyman Cihan, Mustafa Hayrullahoğlu ve Maksut Tepeli 12 Eylül işkencehanelerinde kaybedildiler. 

Süleyman Cihan’ın işkence ile öldürülen bedenine 3 ay sonra, Mustafa Hayrullahoğlu’nun işkence ile öldürülen bedenine 5 ay sonra “kimliği meçhul kişi” olarak gömüldükleri kimsesizler mezarlığında ulaşıldı. Diğerlerinin mezarları ise hala gizleniyor. 

12 Eylül rejiminde Antep’te Veysel Güney, İzmir’de İlyas Has idam edildi. Onların bedenleri ailelerine teslim edilmedi, mezar yerleri açıklanmadı. İlyas Has’ın mezarına  28 yıl sonra ulaşılabildi. Veysel Güney’in mezarı ise hala gizleniyor.

Tanıklara rağmen, belgelere rağmen, Adli Tıp raporlarına rağmen, TBMM raporuna rağmen tüm hukuki yolları kullanmamıza rağmen 12 Eylül işkencehanelerinde kaybedilen sevdiklerimiz için adalet sağlanmıyor. 12 Eylül’ün gözaltında kayıpları inkar eden ve  kaybedenleri cezasız bırakan zihniyeti bugün de sürüyor. 12 Eylül, anayasası, yasal mevzuatı ve kurumları ile yaşamaya devam ediyor. 

807 haftadır söylüyoruz, söylemeye devam edeceğiz: Bugün yaşanan sistematik insan hakları ihlallerinin son bulması, geçmişte devlet yada devlet destekli güçler tarafından işlenen insanlığa karşı suçlarla yüzleşilmesi, suçluların cezalandırılması ve onarıcı adaletin sağlanması ile mümkündür. 

Bunun için de geçmişin hakikati ile  toplumun arasına örülen  inkar duvarını yıkmaya, hakikatin bilgisini yeni nesillere aktarmaya ihtiyacımız var. Biz 807 haftadır  toplumsal hafızamızı gözaltında kaybetmeler üzerinden tazeleyerek, bu ağır inkar duvarında  gedikler açmaya çalışıyoruz. 

12 Eylül Askeri Darbesi’nin 40. Yılında bir kez daha hatırlatıyoruz: 12 Eylül’ü aşmak ancak  bütün bir 12 Eylül anlayışıyla, 12 Eylül anayasası, yasaları ve kurumlarıyla yüzleşmek, hesaplaşmakla mümkündür. Bunun gerçekleşebilmesi için güçlü bir toplumsal duyarlılık ve ısrarlı bir takip şarttır. Biz bu ısrarın bir parçası olma kararlılığımızı  sürdüreceğiz. 12 Eylül işkencehanelerinde kaybedilenleri unutmayacağız. Onları kaybedenleri,  kaybedenleri bugüne kadar cezasızlıkla koruyanları affetmeyeceğiz. 

Kaç yıl geçerse geçsin 12 Eylül işkencehanelerinde kaybedilenler için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten vazgeçmeyeceğiz! 108 haftadır hukuksuz bir biçimde bize kapatılan kayıplarımızla buluşma mekânımız olan Galatasaray’dan vazgeçmeyeceğiz.