HABERİN VİDEOSU İÇİN TIKLAYINIZ!

https://youtu.be/bKIqhiR6A-4

Cumartesi Anneleri 849. hafta eyleminde anne Remziye Ay'ın, "27 yıldır acıyla yatıp acıyla kalkıyorum. 27 yıldır ölümü konduramadığım çocuğumun artık hiç olmazsa bir mezarı olsun istiyorum" diyen sesine eşlik etti. 

Covid-19 salgını nedeniyle bu hafta da online düzenlenen kayıp yakınlarının eyleminde, Aydın Ay dosyasıyla birlikte yargı makamlarının nasıl hareketsiz ve etkisiz kaldığını bir kez daha kamuoyuyla paylaşıldı. 

ANNE AY: NİYE KEMİKLERİNİ BİZE VERMİYORLAR
İlk olarak söz alan Aydın Ay'ın annesi Remziye Ay, Kürtçe konuştu. "İki günüm üç günüm geçti yolumu bulamıyordum. Üç gün sonra emniyete gidip yemek götürdüm kendisine. Elbiselerini, kimliğini götürdüm. 12 boyunca yemek götürdüm. 15. günü bitince Cuma günü bana, 'elimizde değil, kıyafetler burada, yemek burada' dediler" diyen Anne Ay, "Bize bunu yaptılar, yaşattılar" diye tepki gösterdi. 

Anne Ay, şöyle devam etti: "Kemiklerimi arıyorum, niye kemiklerini bulamıyorum. Niye bu kadar gün bu kadar yıldır onu şehit ettiler, niye kemiklerini bize vermiyorlar?"

'AY AİLESİNE YAŞATILAN İŞKENCEYE DERHAL BİR SON VERİLMELİ'
Cumartesi Anneleri'nin 849. hafta eylemlerinin basın metnini Leman Yurtsever okudu. Türkiye'de bugüne kadar devlet gücünü sınırlandıracak ve denetleyecek bir hukuk devleti olmadığını dile getiren Yurtsever, keyfiliğe dayanan güç kullanımının yarattığı hukuksuzluk ikliminin, ağır hak ihlallerinin yaşanmasına neden olduğunu dile getirdi.

849 haftadır inkar edilen, cezasız bırakılan gözaltında kaybetme suçunu gündeme getirerek, hakikat ve adalet talebimizi bir kez daha yinelediklerini söyleyen Yurtsever, Aydın Ay dosyasını hatırlattıklarını belirtti. Yurtsever, "849. haftamızda bir kez daha iktidara ve yargı makamlarına sesleniyor ve talep ediyoruz: 28 yıldır Ay ailesine yaşatılan işkenceye son verilmelidir. Aydın Ay'ın akıbetini açığa çıkartacak, onu kaybedenleri tespit ederek yargılanmalarını sağlayacak etkinlikte bir soruşturma ve kovuşturma faaliyeti yürütülmelidir. Kaç yıl geçerse geçsin; Aydın Ay için, tüm kayıplarımız için adalet istemekten, devletin  hukuk normları içinde hareket etmek zorunda olduğunu hatırlatmaktan, 150 haftadır bize yasaklanan kayıplarımızla buluşma mekânımız Galatasaray'dan vazgeçmeyeceğiz" dedi.

NE OLMUŞTU?
27 yaşındaki Aydın Ay, ailesi ile birlikte Batman'da yaşıyordu. İnşaat işçisi olan Ay, Halkın Emek Partisi (HEP) Batman İl Örgütü üyesiydi. Tehditler alıyor ama ailesi endişelenmesin diye onlarla paylaşmıyordu.

10 Temmuz 1993 tarihinde saat 20.00-21.00 sularında sigara almak için 19 Mayıs Mahallesi'ndeki evinden çıktı. Ancak eve geri dönmedi. Bunun üzerine ailesi Aydın'ı aramaya başladı. Civarda yaşayanlar aileye oğullarının sivil giyimli, silahlı kişiler tarafından darp edilerek bir araca bindirilip götürüldüğünü söyledi.

Üç gün sonra anne Raziye Ay, yanına oğlunun evde kalan kimliğini ve yiyecek alarak Batman Emniyet Müdürlüğü'ne gitti. Oğlunu sordu ve getirdiklerini görevlilere teslim etti. Raziye Ay, dokuz gün emniyete Aydın için yemek ve giysi götürdü. Görevliler her seferinde götürdüklerini üzerine Aydın Ay'a ait olduğunu belirten bir not iliştirerek teslim aldılar. 10. gününde yine yemek ve giysi getiren Raziye Ay, dünkü paketinin masada beklediğini, oğluna verilmediğini gördü. Görevliler yeni getirdiklerini de teslim almadı ve "Burada öyle biri yok, bir daha gelmeyin" dedi. O günden sonra Aydın Ay'dan haber alınamadı. Ailenin yaptığı tüm yasal girişimler sonuçsuz bırakıldı. Aile dosyayı canlandırmak için 2009 yılında Batman Cumhuriyet Savcılığı'na yeniden suç duyurusunda bulundu. Başvuru 2010 yılında takipsizlikle sonuçlandı. Takipsizlik kararına karşı 21 Mayıs 2010 tarihinde Midyat Ağır Ceza Mahkemesi'ne yapılan itiraz da sonuçsuz kaldı. Dosya adliyenin tozlu raflarına terk edildi.