demek ki böylesi nasipmiş.. anlatmam için böyle kalması gerekliymiş başlığın..

konumuz, eczacılık bilim mi ticaret mi...

bu toplumda konumumuz bir hayli kafa karıştırıcı çünkü. eğri oturup doğru konuşmak gerekirse hallerimiz de öyle..

yeri gelince esnaf oluruz, esnaf derler geçerler bize.. yeri gelince memur oluruz devletin emrindeki.. her an teftiş edilmesi gereken şüpheli şahıs.. miadı geçmiş ilacı satıyor mu bakalım.. süpürmüş mü eczanesini.. eczacı: eczanesinden bir an bile ayrılması yasal olarak mümkün olmayan sadık çalışan.. personeline izin verir tatile gitsin diye kendisi ancak yerine yasal müdür bulursa bir gün ayrılabilir.

ne hasta olabilir, ne rapor alabilir.. ne de evlenip çocuk doğurabilir aslına bakarsanız. doğuracaksa gizli gizli doğurmalı sanırsam.. çocuğuyla bile eczanesinde her an olması gereken kişi.. nerdeyse ishal olsa hesabını verecek ya o tuvaletteyken çalışanı yanlış bir şey verirse birisine.. sorumluluk tabii ki onun.. biraz erken çıksaydı tuvaletten ve görseydi olanı. her an her yerde gözü olmalı önünde arkasında.. kendisi labaratuvarda olsa telefondaki konuşmadan, kendisi telefonda olsa çalışanın o anda verdiği ilaçtan sorumlu çünkü.

yeri gelince sağlık çalışanı olduğumuz anımsanır.. yeri gelince unutulur.. sorumluluğumuz anımsatılır durup durup.. sanki demeseler hiç duymazmışız gibi.. teftiş bitince de koyverin gitsin.. yeri gelince doktor oluruz aman bana ilaç ver eczacı derler.. iyi gelirse eyvallah komşu, kötü gelirse sen doktor musun ki ilaç verdin derler adama...en başta ilaç verdiğin kişi. bir doktordan fayda görmese başak doktora gider. ama sana gelip hesap sorar verdiğin krem elimi yumuşatmadı. satıcısın ya.. yeri gelince danışman oluruz. danışır danışır giderler öyle...

bir yandan da halimiz fena oldu yılar içinde bak bu da doğru.. terlik satarız, pabuç satarız.. yağ satarız bal satarız ustamızın ölmesine gerek yok biz satarız. bir yandan da sattığımız için suçluluk duymamız gerekir sanki. vitaminleri biz vermeyelim diye büyük marketlerde ucuz ucuz reyonlara dizerler, nete koyarlar yalan yanlış.. sesimizi çıkarırsak tüccar oluruz.. esnaf oluruz. yemek yerken hasta gelse ve ağzımıza bir lokma daha atsak aç oluruz, hastanın halinden anlamaz oluruz.

ama bir yandan da bakarsınız devasa eczaneler özel döşenmiş.. büyük paralar dönüyor dekorasyonda ..her yeri pırıl pırıl neonlu dersiniz eczane değil bağdat caddesinde güzellik salonu. reyon reyon ürünler.. her rafında bir beyaz ölü ışık.. vitrininde yazar falanca gün güzellik bakım günümüz.. özel uzmanımız falanca gün burada.. saçınızın telini ölçüp, gözünüzün ph değerini tespit edecek.. ilaçlar nerde peki; e şurda ya... en dipteki köşede... görmüyor musun.

eğri oturup doğru konuşcaz o gün. günümüzde eczacılık filan dendi ama ben bilmem eczacılıkta neler oluyor; ben kendimi anlatabilirim sadece. hasta ile nasıl temaslanıyorum. nasıl yeniden ve yeniden onarıyorum kendimi bihakkın işimi yapmak için.. nasıl çabalıyorum onu anlatabilirim ancak size..

istatistikler filan da çıkartamam hiç . batı ülkelerinde olduğu gibi her verdiği kutu ilaçtan eczacıya belli bir danışmanlık aldıran sistemler filan yoktur bizde diyebiliirm ama. labaratuvara girip ilaç yapmaya kalksanız yaptığınız her ilaçta 8.5 bilemedin 9 lira meslek hakkı verip emek payını ise hiç vermeyen tarifnameler yoktur oralarda da... on yıl önceki alkol fiyatı ile ilaç yapmazsınız orda. diyebilirim.

belki de ben hiç bir şey anlatmam o gün. bilmiyorum neler olur; soru sorarım.. yanıt ararım.. memnun musunuz halinizden derim merak ederim çünkü yanıtlarınızı.. hazırlanmam çünkü hiç bir sohbete. sıra bana gelince doğaç akarım..

oyüzden çarşamba akşamı gelin hep birlikte konuşalım bunları. halimiz nedir... haller nicedir.. eczacı olan da gelsin, olmayan da sohbetimize... madem ki bu sağlık bizim, bu haller bizim.

gelin hep birlikte açalım kutuyu ve dökelim masaya...

*

*.*

not: zoom linkini veririm o gün.