Türkiye’de mevsimlik tarım işçileri düşük ücret, güvencesi olmayan koşullar altında çalışmaya devam ediyor. Çalışmak için İç Anadolu Bölgesi’ne gelen aileler çalıştıkları halde açlık sınırında yaşamak zorunda kalıyorlar. Yoksul olan bu aileler gittikleri yerlere çocuklarını da götürmek ve bir şekilde yaşadıkları koşullara onları da dahil etmek zorunda kalıyorlar. Böyle olunca çocuklar da bir şekilde hem harçlıklarını çıkarmak hem de aile ekonomisine katkı yapmak için küçük yaştan itibaren bir tür mevsimlik işçi oluyorlar.

Çocuklar söz konusu olunca çokça dillendirilen “Çocukların asıl yerleri parklar, okullar, sokaklardır” gerçeği burada yaşam koşullarından dolayı karşılık bulmuyor.

Bu gerçek devleti yöneten akıl tarafından da karşılık bulmuyor. Nitekim Milli Eğitim Bakanı Ziya Selçuk iki hafta önce sosyal medya hesabından yaptığı ve büyük tepkilere neden olan bir paylaşımında, “Geçtiğimiz pazar günü mevsimlik işçilerin çocukları ile tarladaydım. Yaz tatili kitaplarını, bir salkım domates ile takas ettik” diyerek adeta mevsimlik çocuk işçilerinin durumunu meşrulaştırıyor.

Çocuk işçiler açısından ise gerçek bambaşka. Onlar koşullarının çok zor olduğunu ve bu koşullardan dolayı derslerden geri kaldıklarını belirtiyorlar.

“KEŞKE BU HALLERDE OLMASAYDIK”

İç Anadolu’yu gezen CAN TV ekibi Yozgat’taydı. Çalışan çocuklara mikrofon uzatıldı.

Çalışan çocuklardan biri, “Düşünüyorum diyorum keşke bu hallerde olmasaydık. İşe gelmeseydik ama buna karşılık derslerime çalışıyorum, hani arkadaşlarımdan geride kaldığım zaman bir çoğunun önüne geçiyorum. Sınıfa geldiğim zaman sonuncu olabilirim ama önümüzdeki zamanlarda ikinci ya da üçüncü oluyorum, derslerimi yükseltiyorum” diyor.

KARDEŞLERİMİZ BİZİM YAŞADIKLARIMIZI YAŞASIN İSTEMİYORUZ”

Koşullarının zor olduğunu, derslerden geri kaldıklarını belirten çocuklar, bir taraftan okumaya, diğer taraftan da tarlalarda çalışan, ya da çocuk bakmak zorunda kalan çocuklar, koşulların kendileri açısından zor olduğunu belirtiyorlar. Bir çocuk “Eğer biz okulu kazanır ve okursak belki kardeşlerimiz biraz bu durumdan kurtulabilir. Doktor olmak istiyorum” diyerek geleceğe dair umutlarını diri tutuyorlar.

İşçiler tarlaya çalışmak için gittiğinde kardeşlerine bakmak zorunda kalan Zeynep, çok yorulduğunu ve kendini büyük bir insan olarak gördüğünü ifade ediyor. Zor koşullarda çalışan çocuk işçilerin hayalleri okuyup, meslek sahibi olmak ve bir daha mevsimlik tarım işçisi olmamak olduğunu belirtiyorlar.