DR.ÜMİT DİNÇER

(İstanbul Kafkas Kültür Derneği(İKKD) Başkanı)

157 yaşındayım.

157 yıldır her sabah güne sırtımda benden büyük bir kayayı bildiğiniz en yüksek dağa taşımak için başlarım; Sisifos'um ben. Tam zirveye ulaştığımda aşağı yuvarlanan o kayanın bekçisiyim.

Adım Nesren Jag’e. Promethus’un büyük, büyük ağabeyiyim. Ateşi devlerden çalmanın bedeli olarak bir kayaya bağladılar beni. Cezam; her gün kartallara yem olacak yüreğim…

Tam 157 yaşındayım.

Adım; Kadir, Ahmet, Ayşe, Serap yıllardır, ismim bile bana yabancı. Hem vatanıma hasret yaşarken adımın ne önemi var? Ateşi devlerden çalan Nartların torunuyum. Cezam; bitmek bilmez bir hasret, her gün o hasrete yem olur yüreğim.

Sürgünün, soykırımın, kendine benzetmek isteyen tüm ulusların ve bitmek bilmez bir yangının ortasındayım 157 yıldır. Her günüm 21 Mayıs. Her gün yeniden doğmak, hasretle yaşamak için başlıyorum güne. Her sabah yok oluşa değil dirilişe açıyorum gözlerimi. Her sabah sırtımda bir kaya, en yüksek dağın zirvesine çıkarıyorum yılmadan.

157 yaşındayım bugün. 1884 ay, 57.305 gündür vatanımdan ayrıyım.

Ama yok olmadım.

Benim kalbimdeki Çerkesya’yı, damarımda akan şu asi kanı değiştirecek kadar güçlü değil zaman!

157 yıldır bedeni vatanından ayrı olsa da kalbi vatanında atan milyonlarca Çerkes’ten sadece biriyim. Yok olmayacağımızın belgesiyim. İstediğimiz adalet sağlanmadan da ölmeyeceğim!

♦♦♦♦♦♦♦♦

"Ülkelerinin işgal edilmesinden sonra Çerkesler yabancı topraklara kitlesel olarak sürgün edildi. 1,5 milyondan fazla insan(nüfusun %90’ı) anayurdundan koparıldı. Nüfusun üçte biri sürgün yollarında ve yeni yerleşim yerlerinde hastalık ve açlıktan hayatını kaybetti. Ayakta kalabilenler farklı ülkelere darmadağınık yerleştirildi.

Bu insanlık tarihinin gördüğü en acımasız sürgün ve soykırımlarından biridir.

Çerkesler bu trajediye “soykırım ve sürgün” diyor ve her yıl 21 Mayıs günü anma etkinlikleri düzenliyor. Tüm dünyada tarihçilerin ve siyaset bilimcilerin büyük çoğunluğu bu trajediyi “soykırım” olarak tanımlıyor. Dünya Çerkes Birliği’nin üye olduğu Temsil edilmeyen Uluslar ve Halklar Örgütü(UNPO) Rusya Federasyonu ve Uluslar arası topluluğa çağrıda bulunarak  “Çerkes Ulusuna yönelik 19. Yüzyılda uygulanan soykırımı tanıması ve Çerkes halkına sürgünde ulus statüsü tanınmasını” istedi. Kabardey Balkar Cumhuriyeti (1992) ve Adigey Cumhuriyeti (1996) parlamentoları Rusya Federasyonu’ndan bu trajedinin “soykırım” olarak tanınmasını talep ettiler. Rusya Federasyonu’nun ilk devlet başkanı Boris Yeltsin 21 Mayıs 1994’de Kafkas halklarına yayınladığı mesajında ; “Savaşta ölenleri, savaş mezaliminde hayatını kaybedenleri, anayurdundan ayrılmak zorunda bırakılanları, sürgünde ölenleri ve anayurdu yitirmenin acısını yaşayanları” saygı ile andığını belirterek Çerkeslerin  “kendi topraklarında yaşamak ve özgün kültürlerini korumak için” mücadele ettiklerini kabul etti. Çerkeslerin bu trajedisini tanımlamak için hangi kelimeyi kullanırsak kullanalım, Çerkeslerin kısa bir sürede, korkunç koşullar altında anayurtlarından sürgün edildikleri ve Çerkesya’nın yerli halklarından koparıldığı herkes tarafından kabul edilen bir tarihsel gerçektir. Aşağıdaki haritalar bu dönemde Kafkasya’da uygulananetnik temizlik boyutunu ortaya koymaktadır."

♦♦♦♦♦♦♦

Kafkas Dernekleri Federasyonu(KAFFED) bağlı derneklerin yanı sıra çeşitli Demokratik Kitle Örgütleri(DKÖ) tarafından da anılan “Çerkes Soykırım ve Sürgünü” 157.Yılı 15 Mayıs 2021’de Dostluk ve Kültür Derneği(DKDER)  ile  JINEPS GAZETESİ’nin birlikte hazırlayıp sunduğu etkinlik internetten “zoom” ve “YouTube” üzerinden, canlı olarak  yurt içi ve yurt dışı katılımıyla da seçkin konuşmacı ve katılımcılar ile anıldı.

 Pandemi nedeniyle bu sene yapılamıyan, Kocaeli'nin Kandıra ilçesi Kefken’de önceki yıllarda yapılan  anma ekinliği.