İHD Ankara Şube, İç Anadolu Bölgesi Hapishaneleri 2020 Ocak, Şubat Mart ayı hak ihlalleri izleme raporunu açıkladı. “Hapishanelerde (en az) 590’ı ağır olmak üzere (en az) 1.564 hasta mahpus bulunmaktadır” denilen raporda, hasta mahpusların da acilen infazlarının durdurulması istendi. 

İHD Ankara Şube, İç Anadolu Bölgesi Hapishaneleri 2020 Ocak, Şubat Mart ayı hak ihlalleri izleme raporunu açıkladı.

Raporda, 2020 yılı Ocak-Şubat-Mart aylarında İç Anadolu Bölgesi’ndeki cezaevlerinde başta sağlık hakkı olmak üzere sorunlar giderilmemiş, mahpusların “insanca yaşam” koşulları sağlanamamış, mahpuslar şiddete uğramış, iletişim haklarından mahrum bırakılmıştır” denildi.

İHD Ankara Şube Hapishaneler Komisyonu’na başvurular, avukat ziyaretleri, mahpusların yolladığı mektuplar, mahpus-aile görüşmelerinin aktarılması sonucunda derlenen bilgiler ışığında hazırlanan raporda şunlar kaydedildi:

“2020 Ocak-Şubat ve Mart aylarında İç Anadolu Bölge Hapishaneleri için 33 kişi İHD’ye başvurmuştur. Bunlarla ilgili olarak gerekli olan kamu kurumlarına yazıları yazılmıştır.

COVİD-19 SALGINI VE HAPİSHANELERDE ALINMASI GEREKEN ÖNLEMLER

Hapishaneler mahpusların bir arada ve kalabalık koğuşlarda yaşadıkları göz önüne alındığında hijyenin sağlanmasının, kişisel koruyucu tedbir uygulamasının neredeyse imkansız olduğu söylenebilir. Yoğunluğun ve hapishanelerdeki hareketliliğin de göz önüne alındığında salgın hastalığın ne kadar hızlı yayılabileceği aşikardır. Ancak ailelerden ve mahpuslardan gelen bilgilere göre hapishanelerde gereken önlemlerin alınmadığı anlaşılmaktadır.

Türkiye’de toplam 355 Ceza evinde 294.000 bin tutuklu ve hükümlü bulunmaktadır. Bunların yaklaşık 11.000’i kadın mahpustur, 3.100 civarında çocuk cezaevlerinde tutulmakta ve 784 bebek anneleriyle birlikte cezaevlerinde tutulmaktadır.

31 Mart 2020 tarihinde açıklanan İHD’nin belirlemelerine göre, hapishanelerde (en az) 590’ı ağır olmak üzere (en az) 1.564 hasta mahpus bulunmaktadır.

İç Anadolu Bölge Hapishanelerinde İHD’ye ulaşan başvuru ve bilgilere göre 228 hasta mahpus bulunmaktadır. Bunların 79’i ağır hasta mahpustur.

Dünya Tabipler Birliği Lizbon Hasta Hakları Bildirgesi’ne göre (1981): 1.a. Her insan ayrımcılık yapılmaksızın yeterli tıbbi bakım görme hakkına sahiptir.

Dünya Tabipler Birliği Tokyo Bildirge’ne göre 4. Hekim, tıbbi açıdan sorumlu olduğu kişinin bakımıyla ilgili bir karar verirken klinik yönden bütünüyle bağımsız olmalıdır. Hekimin temel görevi, izlediği kişilerin sıkıntılarını azaltmaktır; kişisel, toplumsal ya da politik hiçbir güdü, bu yüce amaçtan daha üstün sayılmayacaktır.

Türk Tabipler Birliği, Aralık 1994’te konuyla ilgili yayınladığı bildirgede kelepçelerin açtırılmasını ‘hekimin görevi’ olarak nitelendirmektedir.

Avrupa İşkencenin ve İnsanlık-dışı veya Onur Kırıcı Ceza veya Muamelenin Önlenmesi Komitesi (CPT) Genel Raporunda da kelepçeli olarak tedavinin uygun olmadığı vurgulanmaktadır.

Büyük bir sorun olan ve kamuoyunun vicdanını kanatan hasta mahpusların yaşamış oldukları sorunlar çözüm üretilmeden ortada durmaktadır. Teşhis ve tedavisi yapılmadan adeta işkence çektirilen, hapishanede hayatını kaybeden ya da ölümüne ramak kala bırakılıp kısa sürede hayatını kaybeden insanların olduğu bir toplum, adalete olan inancını da kaybeder. Türkiye hapishanelerinde bulunan hasta mahpusların acil ve kalıcı tedavileri yapılmalı, hapishane koşullarında tedavisi yapılamayan/yapılmayan hasta mahpusların da acilen infazları durdurulmalıdır.