İHSAN hACIBEKTAŞOĞLU

NE YAPTIN ÇOCUK...

Ne yaptın sen çocuk. Nasıl kıydın yaşamına. Ve ne hassas bir yürek taşıyormussun sen...
Okudum haberini bizim medyada. Bakışların deldi geçti yaralı yüreğimi. Bilmem nasıl dayanır bu yürek bu acılara...
Buğulu gözlerin takıldı kaldı gözlerimin önüne. Ne yapsam olmuyor, gitmiyor tertemiz yüzün belleğimden...
Kürt olduğun için kötü davranılmış sana. Hazmedememişsin bu kötülüğü. İşte demişsin, öldürüyorum kendimi. Kendim ile birlikte tüm kürt bildiklerinizi öldürüyorum...
Kalsın bütün dünya size. Size ve kirli zihniyetlerinize...
Değermiydi çocuk. Oysa biz sanıldığı gibi az değiliz...
Bak buradan, doğu karadenizin dağlarından bir yürek senin için atıyor. Ve bu yüreğin gözyaşları senin için akıyor, sağnak yağmurlara karışıp suluyor toprağı...
Biz az değildik çocuk. Milyonlarız biz...
Türkü, kürdü, lazı, çerkezi, manavı, romanı...
Birlikte atıyor her dakika her saniye kalp atışlarımız. Sevgiye, dostluğa ve barışa kesmiş rüyalarımız...
Nasıl yaptın çocuk, nasıl kıydın canına...
Ben öldürdüm kendimi, bu da size dert olsun dedin, derdi bizim taa içimize düşürdün çocuk... 
Bu utanç bize kaldı. Bu ayıp bizim...
Yaktın bizi çocuk yaktın...
Son kez bize kederli, yaşlı ve umutsuz bir bakış bıraktın.