MUSTAFA KUMANOVA

Kötülüğün olduğuna herkes inanır. Fakat bu soyut bir inanıştır. Kötülüğün soyut hali havsalamızda daha çok yer alır. Çünkü hiç kimse kendiyle kötülüğü örtüştürmez. Her insan kendine göre iyidir ve kötülük onun yakınında bile değildir. "Kötülük iyinin içindedir," derler. Kötülük artık içimizde değil. Dışımızda. Kötülük soyut halinden çıkıp ete kemiğe bürünmüş bir halde ülkemizde. Ve o kötülük bizi yönetiyor. Hesapsız kitapsız her kötülüğü yapmayı kendine hak görüyor. Çünkü kötülük ve iyilik onda yer değiştiriyor. Ezilen bir halkın kötülüğüne olan her şey ona göre iyilik. "Bir akıllı bir bilgenin dediğine göre, eğer elinizin altındaki tek araç bir çekiç ise, dünyayı bir çivi olarak görürsünüz." Somut hale gelen kötülük, parayı ve gücü ele geçirmek ve saltanat kurmak için ülkeyi ve içindekileri dönüştürülmesi ve ele geçirilmesi gereken bir düşman olarak görüyor. Sırf para için kötülüğü iktidara omuzlarında taşıyan insanlığın ruhsal eksikliğinin kişilikleri ise ekolojik yıkımın ortasında para ve gücün hiçbir işe yaramadığının ayırdına vardıklarında pişman olacakları bir toprak parçası dahi ortada kalmayacak. Buna rağmen kötülük ve ele geçirdiği kişilikler gün be gün daha da çok parayla ve şiddetle besleniyorlar. Toplumsal şiddet toplumsal kargaşanın cenderesinde bir patlama noktası arıyor. Ve fasit bir dairenin içerisinde kaos şiddeti, şiddet kaosu günden güne sessizce ve derinden besliyor. Hepsinin merkezinde de kötünün iyilere biçtiği "bizden olanlar/bizden olmayanlar" ayrımcılığına dayanan kimlikler yer alıyor. Ve bu kimlikler içerisinde olası şiddeti de barındırıyor.