Nevruz Gül'ü kaybettik. Nevruz abiyi tarif etmek inanın imkansız. Sevgi dolu bir yüreği vardı. Nerede bir etkinlik varsa onu orada görürdük...
Maltepe'de iki yılım geçti. Nevruz abi iki yıl boyunca her zaman yanıbaşımızda olurdu. Ağır ağır konuşur ve asla gereksiz bir söz çıkmazdı ağzından. Çok dinler, çok düşünür ve az konuşurdu...
Nevruz abi solun bütün değerlerine sahip çıkar ve birlikte iş yapılmasına fazlasıyla değer verirdi. Üzerine düşen sorumluluğu da yerine getirirdi..
Sadece insanlara değil tüm canlı yaşama tutkuyla bağlıydı... 
Doğa tutkunuydu. Sokak hayvanlarına belki de bir servet ödeyecek kadar vicdanlıydı. Nerede hasta bir sokak hayvanı görse onu mutlaka veterinere taşır ve masraflarını ödemekten geri durmazdı...
Doğayı iyi tanır, hangi toprakta hangi ürün verimli olur çok iyi bilirdi. Gördüğü bir çiçeği sevgiyle okşayıp onunla adeta konuşurdu...
Böyle yüce bir yürek sustu...
Sanırım dokuz ay önceydi. Ben sabahın köründe Bora'yı servise bırakmak için maltepe beşçeşmelerde bekliyordum. Baktım uzaktan Nevruz abi geliyor. Borayı sevdi ve ayak üzeri sohbet ettik. Ağrıları olduğunu, sürekli doktora gittiği halde birşey bulamadıklarını anlattı. Bu kez Aydın Matur ve Mahmut Karwbulut'la doktora gideceğini ve onları beklediğini söyledi...
Aydın ve Mahmut abi Nevruz abiyle çok ilgilendi. Birkaç gün sonra Mahmut abiden öğrendim ki o güzel insan kansermiş. Hemde pankreas kanseri. Yani hiç umut olmayanından...
Ve sonra sancıyla geçen aylar. Bu süre içinde zaman zaman o, zaman zaman ben aradım Nevruz abiyi. Sesi acılı ve derinden gelirdi her zaman...
Bugün öğlen ise bitti lanet sancıları. Sustu o tertemiz yürek. Onu tanıyan hepimizin içine düştü bu kez sancı... 
Nevruz abi çok sevdiği toprağa kavuştu bugün. 
Işıklar içinde uyu Nevruz abi. Seni hiç unutmayacağız...