AYNUR ULUÇ

ben fotoğraflarımı albümlerde biriktiriyorum. benim için bulması kolay olsun diye yapıyorum bunu da en çok. beynimin nasıl çalıştığını bildiğim için onu nereye koyduğumu da anında buluyorum böylece. aradan zaman geçince bulabilmek de önemli benim için. hayatımda hiç bir şey geçip gitmiyor sanki bir yanıyla da dönüp bakmayı seviyorum. ama geçmişte yaşamak için değil bakmak. geçmişteki o anı yeniden yaşanmakta olana da katabilmek için toprağını havalandırıp...

sevdiklerimle birlikte hayatımda bana değen buluşmalar oluyor genelde. işte bu güzel anıların da toprağını arada bir havalandırmayı seviyorum ben.. bir çok değeni de yaşam akıp giderken albümüme ekleme fırsatım olmuyor, olamıyor.. albüme girmeyi hak etmiyorlar gibi değil bu.. hem de kesinlikle değil..hayat gibi diyebiliriz; yani olduğu kadar.. ne kadar koşarsan koş yetiştiği kadar. çünkü kalbimiz bilir neyi nerede saklayacağını. onun gözleri odaları hiç birbirine karışmaz. kimsenin suyu kimsenin bahçesine sızmaz orada. içinizle bağlantı kurmayı öğrenmişseniz tabi..başkalarının sözüne değil kendi özünüze bakmayı tercih etmeyi öğrenmişseniz..