Çıkmazlarımız olur, yolsuz yolaksız zamanlarımız... Yaşama küseriz; buna çokça bahane barındırır yaşam denen mektep, ders aralarında. Dillendiremediğimiz kırılmalar oturur bazen yaşamımızın merkezine. Gereksiz güncel rutinler tüketir enerjimizi ...

Böylesi insani hallerimizi duyumsamak da, insani bir haldir der ve çözümler arar kimimiz, kimimiz pes eder hayata... Pes etmeyenlerden biri olarak bugün de bu satırları karaladım... Okumanın zararı yoktur, lütfen eksiğimi tamamlayın, fazlasını çıkarın. ...

Bilgi, yaşanmışlıklar, öngörüler çaresizdir, faydasızdır kimi zaman. Siz çaresiz iseniz etrafınızda her şey faydasız ve değersiz görünür... Elinizden, yüreğinizden tutan birilerini olmadığı vakitler ne çoktur, şu sayılı günlerle geçen ömrümüzde...

Oysa yaşam biriciktir ve her insan biriciktir. Her birey, kendince, yaşanmışlıklarıyla değerlidir. Hayatı 'koltuk değnekleri'ne mahkum etmeden yaşamayı öğrenmek gerekiyor.

Her birey, korkularıyla, sevdasıyla, eksikleriyle sıradışıdır. Dertleriyle, duygularıyla kendisidir. Hayatına katmak istedikleri, çıkarmak istedikleriyle, kişiler kendileri oldukça hayatı sevmek bir başka değerlidir.

Demem o ki dostlar; bir yaşam ve bir tane 'biz' ya da 'ben' var... Dün'lerde kalmadan, acılarla boğuşmadan ders çıkararak elbette an'ı yaşayalım.

Eğer sevmeyi ve karşı durmayı öğrenirsek hayatın tuzakları ne ki; hepsi basit bir oyundan öte birşey değil. Zor da olsa oyunu bozacak kurallar mutlaka var olacaktır. Yaşam, zor göründüğü kadar da basit formüllerden oluşmuştur. Unutmayalım, tecrübelerimiz her daim, çok daha engin olabilme şansını taşımaktadır.

Dün gitti ve bitti, bugün güzel ya da kötü ama yaşayarak göreceksin yarın'a takılmak yok boş yere. Sev sevebildiğince. İstiyorsan ağla ama seni mutlu edecekse yüreğini dinlemeyi öğren kendini öteleme...

Sultan Karatas
(04.06.2018)