TÜRKER DEMİRCİ

Sosyalist kimlikli Veysel Güney, 12 Eylül askeri faşist cuntası tarafından dünyada eşi benzeri pekgörülmeyen bir tarzda idam edildikten sonra cansız bedeni linmeyen bir yere gömüldü ya da atıldı.

NE OLMUŞTU?

Veysel Güney, 28.12.1980 tarihinde, GaziAntep’te gözaltına alındığında 24 yaşındaydı. Adana 2 No’lu Askeri Mahkemesinde yargılandı. Avukat talebi reddedildi. Hüküm peşin verilmişti, ikinci duruşmada tanık bile dinlenmeden, delillere bakılmadan idama mahkûm edildi. Tutuklu kaldığı süre boyunca mektuplaşması, havalandırmaya çıkması ve ailesiyle dahi görüşmesi yasak olan Veysel idama götürülürken savcının izniyle bir cemsenin içinde anne, baba ve kardeşiyle birer dakika görüştürüldü. Babasına verilmesi için idam hücresinde yazdığı mektup da ailesine verilmedi.

10 Haziran 1981 tarihinde Gaziantep E Tipi Cezaevi‘nde idam edilen Veysel’in ailesine teslim edilmeyen bedeni kaybedildi. Veysel’e ulaşmak için mücadele eden ailesi tüm iktidarların darbecileri koruyan zihniyeti karşısında 40 yıldır bir sonuç alamadı.

Veysel Güney'in vasiyeti üzerine Malatya- Hekimhan- Davulku köyünde bir anıt yaptırıldı. 
Devlet kendisine zimmetli olan idam ettiği kişinin cenazesini aileye teslim etmek yerine mezarı arayanları ve bulunmasını isteyenleri suçlu olarak görüp terör örgütü propagandası yaptıkları iddiası ile dava açmıştır. Devrimci 78'liler Federasyon ve Dernek yöneticileri yargılandı. İdam ettiği kişiyi ailesine teslim etmeyen örgüte cinayet örgütü denir. Hatırlatırız Veysel'in anıtı hala Veysel'in kemiklerini bekliyor.

Veysel Güney'in idamından önce ailesine yazdığı ve sakıncalı bulunarak el konulan mektup Kara Kuvvetleri arşivinden çıktı.

İşte veda satırları...

Değerli Babacığım ve Tüm Dostlarım,

Ben hiç bir şahsi çıkarımı gözetmeden ülkemin bağımsızlığı ve halkımın kurtuluşu için doğru bildiğim yolda inanarak mücadele ettim. Benim kalbim insan sevgisi ile doludur. Ben kimseyi öldürmedim, suçsuzum. Gösterdikleri gerekçeyi dahi mahkemesi sonuçlanmadan karar verildi. Onlara göre suçlu olabilirim. Çünkü onlar ülkeyi yabancılara peşkeş çeken ve onlarla bir avuç işbirlikçi mutlu azınlık işbirliği yapmaktadırlar. Halkıma ise zam, işkence ve ölüm reva görünmektedir. İşte ben buna insan olarak karşı geldiğim için onlara göre suçluyum. Ama boşuna. Çünkü insan kafasındaki düşünceyi yok edemedikten sonra işkence ve idamla bir yere varamayacakları açık.

Babacığım, Ben ölüme seve seve gidiyorum, bir namussuzluk ve bir şerefsizlik yapmadım. Onun için hiç üzülmeniz gerekmez. Benim binlerce annem babam olduğu gibi sizin de binlerce oğlunuz var. Göndermiş olduğunuz mektupları bugün verdikleri için cevabını yazamadım. İmam ve Sultan'dan da mektup aldım. Ayrıca Sultan'ın gönderdiği çamaşırları da aldım. Tüm dostlardan memnunum ve saygılarımı sunar mutlu yarınların halkımın olmasını dilerim. Size bir tek dörtlük şiir yazıyorum: Mezarımı yol kenarına kazın/Üzerine devrim şehiti yazın/Başına yumruklu yıldız kazın/Gidiyorum ölümsüzlüğe hoşçakalın...

Selamlar.

Sizin Veysel.